Ik zit te eten in de Flavours, Mainstreet Jinja. En bedenk dat ik over 2 weken op the Airport zit van Entebbe, te wachten op het vliegtuig voor mijn vertrek uit Uganda. Ik wil er nog helemaal niet
aan denken. Mijn laatste week in Jinja en de babieshome breekt aan. Dit is mijn weekend zeggen Saskia en Vera. Waar wil je nog eten? Wat wil je nog zien en doen? Vanavond zou er een Jam sessie zijn
in Flavours, helaas is het verschoven naar volgende week. Het wordt nog wel heel gezellig met veel vrienden uit Jinja. We worden mee gevraagd naar The Office. Vera en Saskia gaan, ik zoek mijn bed
op. Als de volgende dag iedereen nog lekker slaapt, vertrek ik naar Flavours voor een heerlijke cappuccino met bananenbrood. Mmmm ik geniet er van. We willen eigenlijk naar de Nile Resort om te
zwemmen en te relaxen. Het weer is niet zo geweldig dus blijven wij thuis.Even tussendoor. Mozes onze Boda driver, was onderweg met Jon op zijn Boda. Jon had een Rolex, pannenkoek met ei, voor Mozes
gekocht. Mozes stopte de Rolex in zijn jaszak. Door de slechte weg, viel de Rolex uit zijn zak. Mozes draait direct zijn Boda en ziet dat de Rolex wordt opgeplakt door een vreemde. Hij zet direct de
achtervolging in. Jon zei; Mozes ik koop wel een nieuwe voor je. 0,40 β¬. Maar Mozes is boos. Mozes is trouwens op zoek naar een mzungu vrouw. Wie biedt zich aan? Hij is al getrouwd maar meer vrouwen
is voor hem geen probleem. Mijn laatste paar dagen in Jinja komen rap dichterbij. Ik zal nog een EHBO les geven. En nog zwemmen met de kinderen. Dan zal ik afscheid moeten nemen. Evert komt naar
Jinja. Ik heb zoveel te vertellen, ik weet niet waar ik beginnen moet. Ik laat het babieshome zien. Mabel en Kato klimmen gelijk op zijn rug. Kato laathem niet meer los. Vele vrijwilligers in het
babieshome zijn vrouwen, dus komt er een man dan vinden de kids het geweldig. Er komen meer nieuwe vrijwilligers aan. Toch wel druk met al die Mzungus (blanken). We kopen bananenbrood voor de
kinderen als traktatie. Ze smullen er van. Op mijn laatste dag gaan wij drinken met de oudere kinderen. Cola, fanta we vragen ons af of ze het lekker vinden, want ze drinken nauwelijks. Als wij weer
terug naar het babieshome willen, drinken ze gauw hun fles leeg. Dan is het tijd om de kinderen gedag te zeggen. Ik begin met de gehandicapten en geef ieder een knuffel. Elisabeth kan niet praten, ik
pak haar handjes en zeg dat ik vertrek. Ik krijg tranen en ik heb het gevoel dat ze het snapt. De jongere kinderen zitten op hun potjes. Ik kijk ze allemaal aan, en geef een high five. De aunties
knuffel ik en dan zoek ik de grote kinderen. Kato, Waiswa,Mabel, Justine en Vanessa. Ze kijken me vreemd aan omdat ik niets kan zeggen door mijn tranen. Vanessa geef ik een extra knuffel. Dan loop ik
snel weg. Ik wil nu ook echt weg. Jeetje wat is dit moeilijk. Ben me gaan hechten aan deze prachtige kinderen. Samen met mijn huisgenoten eten we in de Sailing Club. Tijdens de zonsondergang genieten
we van een heerlijke maaltijd. Vrijdagochtend zeg ik Jon , Saskia en Vera gedag. Weer tranen. Wij rijden naar Entebbe. Morgen nog een weekje Safari, alles laten bezinken. Jon , Saskia en Vera, dank
jullie wel voor de geweldige tijd in Jinja. Wat hebben we gelachen en plezier gehad. Ik zal jullie nooit vergeten.
Reacties
Reacties
Jolanda Hulsebos-Wals
11 okt. 2014, 12:33
Lieve Hester.
Dit maakt jou juist zo een mooie vrouw, heel mooi omschreven van het gevoel om een moment van afscheid nemen.
Maar wat mogen de kinderen aldaar blij zijn met een vrouw als jij, een voorbeeld voor mij en vele in deze wereld, om deze kinderen aandacht te geven en liefde te tonen. Ik hoop dat je een mooie Safari krijgt en voor altijd mag je terug kijken op deze weken en wat je voor deze kinderen hebt mogen betekenen ! Ik hoop dat je snel de verhalen komt vertellen en anders kom ik de verhalen halen!
Dikke kus van je trotse nicht! XX
Corry
12 okt. 2014, 10:14
Hoi Hester, wat heb je goede en ook leuke dingen gedaan! Het is en prachtige ervaring, waar je verder mee kunt. Heel veel plezier met de safari en doe Evert de groeten!